چرا از ظهور گونه نو کرونا تعجب نکردم؟ - وبلاگ خلیج اپ

به گزارش وبلاگ خلیج اپ، گوردون براون*؛ در فقدان واکسیناسیون انبوه، کرونا نه تنها به شکلی مهار نشده بین افراد توسعه می یابد بلکه در حال جهش است و با انواع تازه ای در فقیرترین کشورها ظهور می نماید و اکنون حتی به تهدیدی برای افراد کاملا واکسینه شده در ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل شده و در حال انتشار است.

روز پنجشنبه، وزارت بهداشت بریتانیا ممنوعیت سفر به جنوب آفریقا را اظهار داشت و هشدار داد که نوع امیکرون پیچیده ترین و نگران کننده ترین نوع کووید است که تا به امروز دیده شده است. با این وجود، علیرغم 9.1 میلیارد دز واکسن فراوری شده و 12 میلیارد دز مورد انتظار تا انتها سال که برای واکسیناسیون کل جمعیت دنیا کافی است شرایطی شبیه نوعی رقابت تسلیحاتی برای برنده شدن ایجاد شده است. واقعیت آن است که هیچ کشوری نباید زمستان دیگری باعدم اطمینان درباره موج تازه ای از کووید را پشت سر گذارد.

مجمع دنیای بهداشت نهاد تصمیم گیرنده سازمان بهداشت دنیای روز دوشنبه در جلسه ویژه ای به این موضوع اشاره خواهد نمود که واکسیناسیون در شش کشوری که اکنون مشمول ممنوعیت سفر بریتانیایی ها هستند هنوز به طور خطرناکی کم تر از هدف 40 درصدی است که برای ماه دسامبر معین شده بود. در زیمبابوه تنها 25 درصد از جمعیت آن کشور اولین دوز واکسن را تزریق نموده و تنها 19 درصد از جمعیت کل آن کشور به طور کامل واکسینه شده اند. در لسوتو و اسواتینی که واکسن های جانسون اند جانسون تزریق شده اند به ترتیب تنها 27 و 22 درصد از جمعیت واکسینه شده اند. در نامیبیا این رقم حتی کم تر است: 14 درصد از جمعیت به صورت کامل واکسینه شده اند.

علیرغم آن که در آفریقای جنوبی نرخ واکسیناسیون 27 درصد بوده منطقه ها روستایی آن کشور از نظر واکسیناسیون تک رقمی هستند. کل قاره آفریقا خشمگین است چرا که کوشش هایش برای واکسیناسیون برای ماه های طولانی به وسیله استعمارگرایی نوین اتحادیه اروپا متوقف شده است. خشم قاره آفریقا موجه است. حتی زمانی که شکاف میان کشورهای اروپایی دارای واکسن و کشورهای آفریقایی پذیرنده واکسن افزایش یافت. اتحادیه اروپا تنها دز نخست واکسن جانسون اند جانسون را به آفریقای جنوبی ارائه کرد و بر بازگشت سایر واکسن ها از آفریقا به اروپا تاکید داشت.

در ماه ژوئن، بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا وعده داد که او و کشورهای عضو جی -7 از واکسن های مازاد خود برای ایمن سازی کل دنیا استفاده خواهند کرد. در ماه سپتامبر، در نشستی به ریاست بایدن هدف گذاری برای ماه دسامبر به منظور واکسیناسیون 40 درصدی برای 92 کشور از فقیرترین کشورهای دنیا معین شد. اکنون پس از گذشت دو ماه و نیم دست کم در 82 مورد از این کشورها شانس کمی برای تحقق هدف معین شده وجود دارد.

آمریکا تا به امروز تنها 25 درصد از واکسن هایی که وعده داده بود را تحویل داده است. در خصوص اتحادیه اروپا شرایط شرم آورتر است و تنها 19 درصد، بریتانیا تنها 11 درصد و کانادا تنها 5 درصد از واکسن های مازادشان را در اختیار کشورهای هدف گذاری شده فقیر قرار داده اند.

چین و نیوزیلند بیش از نیمی از وعده خود را عملی نموده اند، اما تعداد واکسن های وعده داده شده آن کشورها به ترتیب تنها 100 میلیون و 1.6 میلیون دوز واکسن بوده اند. استرالیا تنها 18 درصد از واکسن های وعده داده شده را ارائه نموده و سوئیس تنها 12 درصد از واکسن های وعده شده اش را به کشورهای فقیر ارائه نموده است.

نتیجه چنین فرایندی آن است که در حال حاضر تنها 3 درصد از مردم در کشورهای کم عایدی به طور کامل واکسینه شده اند در حالی که این رقم در کشورهای با عایدی بالا و کشورهای با عایدی میانه رو به بالا از 60 درصد فراتر می رود. هر روز به ازای هر واکسنی که به عنوان اولین دوز واکسن در فقیرترین کشورها تحویل داده می گردد شش برابر دوزهای واکسن سوم و تقویت کننده در ثروتمندترین نقاط دنیا تزریق می گردد. این نابرابری واکسنی اصلی ترین علتی است که مقدار ابتلا و شیوع به کووید و ظهور گونه های جهش یافته آن را افزایش داده است.

مشکل اکنون در فراوری واکسن نیست (ماهانه 2 میلیارد دوز واکسن فراوری می گردد) بلکه مشکل اصلی در توزیع ناعادلانه واکسن است. محدودیتی که به وسیله ثروتمندترین کشورهای عضو گروه جی -20 اعمال می گردد به گونه ای است که آن کشورها 89 درصد از واکسن ها را در انحصار خود دارند و حتی در شرایط فعلی 71 درصد از تحویل آینده واکسن برای آن کشورها برنامه ریزی شده است. در نتیجه، آژانس دنیای توزیع واکسن (کوواکس) توانسته تنها دو سوم از 2 میلیارد واکسن وعده داده شده را به کشورهای فقیرتر ارائه دهد.

موضوع هراسناک آن است که جهش های تازه از جمله امیکرون در بین افراد واکسینه نشده در کشورهایی که کم ترین محافظت را دارند باعث می گردد کووید وارد سال سوم شیوع خود شده و حتی با امواج پنجم، ششم و هفتم روبرو شویم.

ما می توانیم سریع عمل کنیم. از امروز 500 میلیون واکسن استفاده نشده در سراسر کشورهای عضو جی -7 در دسترس است. تا دسامبر این رقم به 600 میلیون و تا فوریه به 850 میلیون واکسن خواهد رسید که می تواند به کشورهایی که بیش ترین احتیاج را دارند ارسال گردد. در آخرین شمارش، امریکا 162 میلیون دز واکسن دارد که می تواند فورا به نقاط دیگر دنیا تحویل دهد رقمی که ماه آینده به 20 میلیون دز افزایش می دهد. اروپا در حال حاضر 250 میلیون دز واکسن دارد که تا فوریه می تواند به 350 میلیون دز برسد. بریتانیا 33 میلیون دز واکسن دارد که انتظار می رود در سه ماه آینده به 46 میلیون واکسن برسد.

جایگزین آن بسیار وحشتناک است و نمی توان آن را تصور کرد. واکسن ها در حال از بین رفتن هستند در حالی که زندگی میلیون ها نفر به علت نبود آن از دست می رود. به گزارش کوواکس حدود 100 میلیون واکسن کشورهای غربی در ماه دسامبر تاریخ مصرف شان به انتها می رسد و به راحتی از بین می فرایند.

مشکل آن است که بسیاری از واکسن هایی که به فقیرترین کشورها اهدا می شوند در فاصله 12 هفته منتهی به تاریخ انقضا قرار دارند. این زمان کوتاه بین اهدای واکسن و مهلت انقضای آن نشان می دهد چرا جدول بندی زمانی جی -20 و تحویل ماه به ماه اکنون امری فوری و ضروری به نظر می رسد. واقعیت آن است که کنترل فرامرزی بیماری های عفونی تنها زمانی امکان پذیر است که ملی گرایی واکسنی را کنار بگذاریم. تنها از آن طریق است که می توان از تبدیل شدن پاندمی به معضلی دنیای جلوگیری کرد.

*نخست وزیر اسبق بریتانیا در فاصله سال های 2007 تا 2010 میلادی و سفیر سازمان دنیای بهداشت در امور تامین اقتصادی بهداشت دنیای

منبع: گاردین

ترجمه: وبلاگ خلیج اپ