تفال به حافظ امروز دوشنبه 1 خرداد 1402 - وبلاگ خلیج اپ

به گزارش وبلاگ خلیج اپ، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند

چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظرِ یار خاکسار شدم

رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می زند همه را

کسی مُقیمِ حریمِ حَرم نخواهد ماند

چه جایِ شُکر و شکایت ز نقشِ نیک و بد است؟

چو بر صحیفهٔ هستی رقم نخواهد ماند

سرودِ مجلسِ جمشید گفته اند این بود

که جامِ باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شِمُر ای شمع وصلِ پروانه

که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دلِ درویشِ خود به دست آور

که مخزنِ زَر و گنجِ دِرَم نخواهد ماند

بدین رَواقِ زَبَرجَد نوشته اند به زر

که جز نِکوییِ اهلِ کرم نخواهد ماند

ز مِهْربانیِ جانان طمع مَبُر حافظ

که نقشِ جور و نشانِ ستم نخواهد ماند

توضیح لغت: صحیفه هستی: دفتر زندگی و وجود/ رواق زبرجد: سقف نیلگون یا سبزفام

تفسیر عرفانی:

روزگار غم پایدار نیست همان طور که شادی تل ابد ادامه ندارد. مقصود او از این این است که همه آنچه در این دنیا وجود دارد در گذرند مثل شب و روز و غم و شادی و هیچ کدام از این ها باقی نمی مانند.

تعبیر غزل:

در کار خود حیران و سرگردانی. خود را از این حالت نجات بده که تباه می شوی. تو به زودی دچار التهابات عشق می شوی، بر اساس یقینی که داری عمل کن.